Als je geen contact meer hebt met je kind, kunnen sommige acties en gedachten jou ondersteunen in functie van het contactherstel dat er hopelijk ooit zal komen. Hieronder lees je tips om de ouder te blijven die jouw kind nodig heeft:
Het is belangrijk te begrijpen wat ouderverstoting is en hoe het komt dat je kind jou afwijst. Als je het mechanisme achter ouderverstoting snapt, zie je dat jouw kind je verstoot als een verdedigings- of overlevingsmechanisme en dat dit niet betekent dat je een slechte ouder bent. Integendeel.
Je mag je gevoelens toelaten!
Het is heel normaal dat je je angstig, boos, verdrietig, machteloos, verontwaardigd, … voelt. Het is helpend en helend als je hiervoor steunfiguren zoekt bij mensen die jouw gevoelens begrijpen. Deze steunfiguren kunnen professionelen zijn, maar ook lotgenoten en / of goede vrienden die jou positief steunen en begrijpen.
Als je je laat overmeesteren jouw gevoelens, als deze gevoelens jou weerhouden om te functioneren als partner, collega, ouder (misschien heb je nog anderen kinderen), vriend(in), … kan het zinvol zijn je hierin te laten ondersteunen door professionelen. Zoek professionelen die begrijpen wat ouderverstoting inhoudt of die er open voor staan zich hierover te informeren.
Hiervoor kan je contact opnemen met Steunpunt Ouderverstoting Kijk hier om te zien wat ons aanbod voor ouders is of neem contact met ons op.
Blijf leven, dat is jouw recht!
Het is heel belangrijk, hoe moeilijk ook, te werken aan zelfbehoud. De enige persoon waarover je controle hebt, ben jij zelf. Je hebt geen impact op je ex-partner en op je kind. Je hebt wel impact op je gevoelens en je gedrag. Doe de dingen waarvan je geniet, hoe moeilijk ook. Blijf op die manier werken aan je eigen psychische gezondheid.
Doorvragen
Als je tips krijgt om je kind los te laten, vraag hierop door. Wat wordt hiermee bedoeld?
Accepteer in ieder geval niet dat je je kind ‘de rust moet gunnen die het nu nodig heeft’ en dat je dus zomaar moet verdwijnen uit zijn leven. De vervreemding gaat op die manier alleen maar verder.
Houd contact met je kind, ook al krijg je hiervoor niets terug.
Stuur bijvoorbeeld een sms voor zijn verjaardag, kerst, eerste schooldag na zomervakantie, … . Ook al beantwoordt jouw kind je berichten niet, je kind weet op die manier dat je aan hem denkt.
Neem deel aan oudercontacten, volg schoolresultaten op, blijf correct betalen, … Dit zijn allemaal tekenen waarmee je aantoont dat je betrokken blijft in het leven van je kind.
Laat jouw kind zich niet schuldig voelen
De berichten in sms’jes, kaartjes, … zijn best opgesteld op een manier dat je kind zich niet schuldig voelt voor de contactbreuk. Schrijf dus niet hoeveel je hem mist. Schrijf bijvoorbeeld eerder dat je aan hem denkt en hem een goede start toewenst in het nieuwe schooljaar. Schuldgevoelens zorgen er nl. soms voor dat kinderen geen contact durven opnemen.
Je kind hoeft zich niet te verontschuldigen.
De pijn die jouw kind je geeft, gebeuren onder invloed van het loyaliteitsconflict waarin het gebracht werd. Het kind hoeft zich dus hiervoor niet te verontschuldigen, want hij gedraagt zich als een soort aangedreven ‘handpop’.
Werk je boosheid niet af op hulpverleners of tijdens zittingen in de rechtbank.
Als professionals geen inzicht hebben in ouderverstoting, kunnen zij hieruit afleiden dat jij de persoon bent die het probleem veroorzaakt.
Blijf wel duidelijk over je mening en heb een visie voor ogen van waaruit je je opstelt naar professionelen toe. Denk op lange termijn.
Doe aan waarheidsvinding.
Dit betekent dat je de kenmerkende gebeurtenissen bijhoudt. Als hulpverleners later vragen stellen over de gebeurtenissen kan je hierop antwoorden door het op te zoeken. Sommige documenten kunnen handig zijn in het kader van bewijsvoering naar de rechter toe.
Copyright © All Rights Reserved
